Na het, overigens voortreffelijk, ontbijt rijden we naar Eagle Eye Adventures om onze boekingen van vandaag en morgen te bevestigen en de voucher voor Corilair in ontvangst te nemen.
We zijn van plan om daarna en vooraleer om 12:00 in te checken bij Corilair, nog even wat te eten gaan halen voor de lunch, maar Rentia, de sympathieke Nederlandse zaakvoerster (samen met haar man Jos) is een dusdanig spraakwaterval dat we er gewoon niet weg geraken.
Maar helemaal geen probleem want wat ze vertelt is wel heel interessant. Zo komen we te weten hoe ze hier verzeild geraakt zijn, welke moeilijkheden ze moeten overwinnen hebben, dat niet alles altijd van een leien dakje loopt enz enz. Best wel allemaal heel interessant en ook alles wat ze vertelt over het gedrag van wild life (orca's, walvissen, beren, bald eagles, ....).
Er blijft nog net wat tijd over om snel een wrap te halen in de supermarkt net om de hoek bij Eagle Eye Adventures en dan rijden we naar Corilair. Daar maken we al direct kennis met 2 van onze medepassagiers, toevallig ook 2 Nederlanders. De andere 2 passagiers zijn Australiërs.
We krijgen wat uitleg over de route die we gaan volgen en over de post die moet afgeleverd worden. Dat is echter, omwille van de feestdag van 1 juli, enkel maar een paar kranten. De Canadese Post is immers gesloten vandaag.
Merkwaardig toch dat mensen op een afgelegen eiland, in dit digitale tijdperk, de krant met het vliegtuig laten aanvoeren. Ze werden deze morgen in Vancouver gedrukt, werden dan ingevlogen naar Campbell River en gaan nu dus met ons mee met het watervliegtuig. Ik durfde niet te vragen wat deze kranten kosten...
Er blijven nog een 20-tal minuten over vooraleer we opstijgen, net genoeg voor de lunch aan de overkant van de "luchthaven" van Corilair.
We gaan in totaal 4x opstijgen, hier in Campbell River en vervolgens op 3 verschillende eilanden. We spreken ook meteen af dat we telkens van plaats gaan wisselen zodat iedereen eens een comfortabele (naast de piloot en/of met 2 op de achterste bank) plaats...
en een minder comfortabele plaats (met 3 op de middenbank) heeft.
We vliegen met een Dehavilland Beaver.
Dit is de route die we gedaan hebben (werd ons bij terugkomst via mail doorgestuurd door Corilair).
Het vertrek op het water is bijzonder zacht en we zijn in lucht vooraleer we het goed en wel beseffen.
De uitzichten zijn bijzonder mooi.
Heel wat houtindustrie maakt gebruik van het water.
Prachtig weer om er met de boot op uit te trekken.
Volledig verlaten baaien.
Eerste stop is dus Surge Narrows, waar in de zomer ongeveer 200 mensen wonen en in de winter zo'n 90. Er is zelfs een schooltje en speeltuin.
De landing is heel wat zachter dan met een gewoon vliegtuig op het tarmac.
We blijven hier zowat 15 minuten en stijgen dan op richting Stuart Island.
Hier treffen we ook Jos aan, de zaakvoerder van Eagle Eye Adventures. Ze hebben hier net hun lunch gehad. Toevallig zijn er ook enkele Nederlanders aan boord en die blijken ons zowaar te kennen én zelfs onze blog te volgen. Altijd leuk om horen dat mensen iets hebben aan onze schrijfsels.
Jos en zijn groep klaar voor vertrek. Zo zitten wij er morgen ook bij.
Op Stuart Island staan er enkele gigantische villa's en de mensen van Corilair hebben hier ook al Richard Gere gespot.
Aan de overkant van de baai een resort waar de goedkoopste kamer $1.000 per nacht kost, enkel te bereiken via boot of watervliegtuig.
We zien ook enkele zee-otters.
Na het opstijgen hebben we een mooi zicht op Jos en Eagle Eye Adventures in volle actie.
Onze laatste stop is Refuge Cove.
Telefooncel op Refuge Cove, met blikjes als telefoons...
Corilair verzorgt niet enkel de post naar de eilanden, maar doet ook gewone passagiersvluchten. Deze mensen staan te wachten tot hun vliegtuig aankomt.
Van hieruit gaat het terug naar Campbell River.
De dagtaak van onze piloot zit er op.
Het was een bijzonder mooie ervaring, vooral omdat we door de korte afstanden steeds heel laag vlogen en heel erg van de omgeving konden genieten.
Het is pas 15 uur als we terug zijn en we kunnen met dat mooie weer uiteraard niet naar het hotel gaan. Dan maar naar Elk Falls Provincial Park, hier amper 10 minuten vandaan.
Hier lopen we een korte trail van ongeveer 1 km, door een bijzonder mooi koel bos, naar het uitkijkpunt over de, toch wel indrukwekkende, Elk Falls.
Pas 2 jaar geleden werd ook deze hangbrug gebouwd.
Van op de hangbrug een mooi uitzicht op de Elk Falls.
We komen om 17 u aan bij het hotel en 's avonds gaan we nog eens zondigen met een gigantische pizza bij Boston Pizza.
Andermaal een bijzonder mooie, afwisselende dag, die we met dit uitzicht van op de kamer afsluiten.
We zijn van plan om daarna en vooraleer om 12:00 in te checken bij Corilair, nog even wat te eten gaan halen voor de lunch, maar Rentia, de sympathieke Nederlandse zaakvoerster (samen met haar man Jos) is een dusdanig spraakwaterval dat we er gewoon niet weg geraken.
Maar helemaal geen probleem want wat ze vertelt is wel heel interessant. Zo komen we te weten hoe ze hier verzeild geraakt zijn, welke moeilijkheden ze moeten overwinnen hebben, dat niet alles altijd van een leien dakje loopt enz enz. Best wel allemaal heel interessant en ook alles wat ze vertelt over het gedrag van wild life (orca's, walvissen, beren, bald eagles, ....).
Er blijft nog net wat tijd over om snel een wrap te halen in de supermarkt net om de hoek bij Eagle Eye Adventures en dan rijden we naar Corilair. Daar maken we al direct kennis met 2 van onze medepassagiers, toevallig ook 2 Nederlanders. De andere 2 passagiers zijn Australiërs.
We krijgen wat uitleg over de route die we gaan volgen en over de post die moet afgeleverd worden. Dat is echter, omwille van de feestdag van 1 juli, enkel maar een paar kranten. De Canadese Post is immers gesloten vandaag.
Merkwaardig toch dat mensen op een afgelegen eiland, in dit digitale tijdperk, de krant met het vliegtuig laten aanvoeren. Ze werden deze morgen in Vancouver gedrukt, werden dan ingevlogen naar Campbell River en gaan nu dus met ons mee met het watervliegtuig. Ik durfde niet te vragen wat deze kranten kosten...
Er blijven nog een 20-tal minuten over vooraleer we opstijgen, net genoeg voor de lunch aan de overkant van de "luchthaven" van Corilair.
We gaan in totaal 4x opstijgen, hier in Campbell River en vervolgens op 3 verschillende eilanden. We spreken ook meteen af dat we telkens van plaats gaan wisselen zodat iedereen eens een comfortabele (naast de piloot en/of met 2 op de achterste bank) plaats...
en een minder comfortabele plaats (met 3 op de middenbank) heeft.
We vliegen met een Dehavilland Beaver.
Dit is de route die we gedaan hebben (werd ons bij terugkomst via mail doorgestuurd door Corilair).
Het vertrek op het water is bijzonder zacht en we zijn in lucht vooraleer we het goed en wel beseffen.
De uitzichten zijn bijzonder mooi.
Heel wat houtindustrie maakt gebruik van het water.
Prachtig weer om er met de boot op uit te trekken.
Volledig verlaten baaien.
Eerste stop is dus Surge Narrows, waar in de zomer ongeveer 200 mensen wonen en in de winter zo'n 90. Er is zelfs een schooltje en speeltuin.
De landing is heel wat zachter dan met een gewoon vliegtuig op het tarmac.
We blijven hier zowat 15 minuten en stijgen dan op richting Stuart Island.
Hier treffen we ook Jos aan, de zaakvoerder van Eagle Eye Adventures. Ze hebben hier net hun lunch gehad. Toevallig zijn er ook enkele Nederlanders aan boord en die blijken ons zowaar te kennen én zelfs onze blog te volgen. Altijd leuk om horen dat mensen iets hebben aan onze schrijfsels.
Jos en zijn groep klaar voor vertrek. Zo zitten wij er morgen ook bij.
Op Stuart Island staan er enkele gigantische villa's en de mensen van Corilair hebben hier ook al Richard Gere gespot.
Aan de overkant van de baai een resort waar de goedkoopste kamer $1.000 per nacht kost, enkel te bereiken via boot of watervliegtuig.
We zien ook enkele zee-otters.
Na het opstijgen hebben we een mooi zicht op Jos en Eagle Eye Adventures in volle actie.
Onze laatste stop is Refuge Cove.
Telefooncel op Refuge Cove, met blikjes als telefoons...
Corilair verzorgt niet enkel de post naar de eilanden, maar doet ook gewone passagiersvluchten. Deze mensen staan te wachten tot hun vliegtuig aankomt.
Van hieruit gaat het terug naar Campbell River.
De dagtaak van onze piloot zit er op.
Het was een bijzonder mooie ervaring, vooral omdat we door de korte afstanden steeds heel laag vlogen en heel erg van de omgeving konden genieten.
Het is pas 15 uur als we terug zijn en we kunnen met dat mooie weer uiteraard niet naar het hotel gaan. Dan maar naar Elk Falls Provincial Park, hier amper 10 minuten vandaan.
Hier lopen we een korte trail van ongeveer 1 km, door een bijzonder mooi koel bos, naar het uitkijkpunt over de, toch wel indrukwekkende, Elk Falls.
Pas 2 jaar geleden werd ook deze hangbrug gebouwd.
Van op de hangbrug een mooi uitzicht op de Elk Falls.
We komen om 17 u aan bij het hotel en 's avonds gaan we nog eens zondigen met een gigantische pizza bij Boston Pizza.
Andermaal een bijzonder mooie, afwisselende dag, die we met dit uitzicht van op de kamer afsluiten.
Het weer: wolkeloze dag bij 23°C
Overnachting in Anchor Inn
Aantal gereden km: 25
In 2011 logeerden wij in het hotelcomplex die je vanuit de lucht fotografeerde( begin van je reeks).De foto's zijn prachtig, krijg op slag heimwee! :-)
BeantwoordenVerwijderenHoe duur kost zo'n vluchtje? (elninjoo)
BeantwoordenVerwijderen200 dollar pp
Verwijderen