Pagina's

28 juni 2017 - Hood River - Columbia River Gorge - Nisqually


Columbia River Gorge

We worden pas om 5u30 wakker en dat is toch wel een succes voor een eerste nacht na een oost-west vlucht.
Bij het ontbijt in het hotel zijn we helemaal alleen en dat voelt toch wel speciaal. De ontbijtruimte is ook vrij groot en ook dit is een grote tegenstelling tot hetgeen dikwijls het geval is in bvb Utah, waar men soms met de (kartonnen) borden gewoon aan de receptie moet zitten/staan.
Het hotel biedt een meer dan voortreffelijk ontbijt en op de TV zien we de nieuwsberichten over de gigantische bosbranden in grote delen van Utah en Arizona. Niet leuk om zien wat er momenteel in onze favoriete regio aan het gebeuren is. Het is er ook bijzonder warm, met bovendien een heel strakke, hete wind. Pfff...geen wonder dat we daar nooit naartoe willen in de zomermaanden...

Vandaag staat de Columbia River Gorge op het programma en dat betekent heel wat mooie watervallen. Die liggen allemaal langs de Historic Columbia River Highway, een prachtige weg die zich kronkelt langs de Columbia River en die op vele plaatsen volledig 'overdekt' is met die bijzonder mooie, met mos begroeide bomen die bovenaan helemaal tegen elkaar aansluiten. Echt een weg als in een sprookje, maar...jammer genoeg nergens parkeergelegenheid om dat moois te fotograferen. Het is trouwens een bijzonder smalle weg en geen wonder dat men later een echte highway aangelegd heeft die pal naast deze oudere weg loopt.

Elowah Falls staat als eerste op het programma omdat we daar lovende commentaren over gelezen hadden, maar...bij de trailhead hangt een nota dat de trail naar de Elowah Falls gesloten is, zonder verdere uitleg. Vandaar dat er niemand op de parking stond...

De Multnomah Falls zijn veruit de bekendste van de Columbia River Gorge en daar kan het dan ook bijzonder druk zijn. Eigenlijk zouden vanuit onze rijrichting eerst de Horsetail en Ponytail Falls aan de beurt moeten zijn, maar we besluiten om eerst toch maar naar de Multnomah Falls te rijden en dat was een bijzonder goede beslissing. Als we bij de parking komen staat die al redelijk vol, maar er zijn ook nog heel wat vrije plaatsen.
De waterval bestaat uit 2 delen (het bovenste deel is 165 meter hoog, het onderste 21 meter) met daartussen de welbekende voetgangersbrug.

Beneden is er een heus Visitor Center en op het pleintje daarachter is er zowaar een huwelijksfeest aan de gang.


De volledige Multnomah Falls



We gaan ook naar boven tot op de brug van waar men nog verder kan gaan tot helemaal naar boven bij de waterval, maar van daaruit is het uitzicht niet interessant.



Nu rijden we een stukje terug naar de Horsetail en Ponytail Falls. De eerste liggen pal naast de weg, voor de Ponytail Falls moet wel een stukje geklommen worden via een aantal steile switchbacks en we besluiten dat dan ook eerst te doen.
Onderweg uitzicht op de Columbia River.


Wat een mooie waterval is die Ponytail Falls, niet enkel de waterval op zich, maar ook de ganse omgeving eromheen. Overal staan varens en met mos begroeide bomen. We zijn echt in het regenwoud.




We lopen achter de watervallen door en gaan nog een stukje verder om ook van hieruit foto's te maken en van het uitzicht te genieten.




We blijven hier bijzonder lang, maar dan is het echt tijd om naar beneden te gaan, het is inmiddels al 12:30u geworden, tot bij de Horsetail Falls.


Aangezien er hier 2 picknicktafels staan, waar niemand zit, besluiten we om hier onze lunch te nemen. Die smaakt nog zo goed met het uitzicht en geluid van de Horsetail Falls zo dichtbij.


Dan is het tijd om verder te rijden en als we opnieuw langs de Multnomah Falls passeren is het daar reeds een drukte van jewelste met overvolle parkings en massa's mensen. Een goede raad dus voor toekomstige bezoekers: ga absoluut zo vroeg mogelijk naar deze watervallen of de kans is groot dat je gewoon moet doorrijden wegens geen parkeergelegenheid.

Volgende watervallen in het rijtje zijn de Wahkeena en Fairy Falls, beiden aan dezelfde parking/trailhead.

Voor de Wakheena Falls moet men niet al te veel moeite doen: na 300 meter op een licht stijgend, verhard pad komt men reeds bij deze waterval, die ook uit 2 delen bestaat.


Hierna klimmen via een serie switchbacks 200 meter hoger naar een uitzichtpunt over de Columbia River.



We vervolgen onze weg door een bijzonder mooie, smalle kloof langs een riviertje dat we verschillende keren via brugjes moeten oversteken. Wat is het hier mooi en opnieuw zitten we in het regenwoud met die unieke planten en begroeiing. Bovendien werkt het weer perfect mee, want zon die door de bomen priemt willen we hier echt niet hebben. Dit geeft immers veel te veel contrast voor de foto's.







Uiteindelijk komen we bij de Fairy Falls (zoek beneden nergens naar een bord of wegwijzer naar deze waterval want die staat, om welke reden dan ook, nergens aangegeven).
De waterval op zich is niet zo mooi als de weg er naartoe en is ook maar 6 meter hoog, maar toch vonden we deze hike, samen met de Ponytail Falls het absolute hoogtepunt van vandaag.




We zijn weer overal zo lang blijven genieten van al dat moois terwijl de klok ongenadig bleef verder tikken tot nu al 15:30u en we moeten nog helemaal naar Mount Rainier NP.
Daarom besluiten we om nog slechts 1 waterval te bekijken, die ook pal naast de weg ligt, de 67 meter hoge Latourell Falls.


Nog 1 stop voor vandaag: het uitzichtpunt over de wijde omgeving van de Columbia River Gorge, bij het Vista House.





Als we de I-5 opdraaien richting Portland/Seattle is het bij-zon-der druk en we kunnen op vele plaatsen slechts stapvoets rijden. Zoiets zijn we helemaal niet gewoon bij onze reizen naar de VS (we vermijden ook altijd zoveel mogelijk verstedelijkt gebied) en we kunnen dat missen als kiespijn, nu we nog zo'n 200 km moeten rijden naar onze lodge voor vanavond.
Niet dat we de gewoonte hebben om vroeg op onze bestemming aan te komen (de medereizigers van onze groepsreis van afgelopen april kunnen daarover meespreken (...)), maar we wilden toch graag wat vroeger bij de lodge aankomen dan hetgeen nu uiteindelijk het geval was.
Na nog snel iets gegeten te hebben bij de Basecamp Grill, checken we iets na 20u in.

Morgen staat Mount Rainier NP op het programma, maar van de hooggelegen hikes die we gepland hadden zal alvast niets in huis komen...die liggen allemaal nog onder een dik pak sneeuw.
De regio heeft hier dit jaar dan ook een hoeveelheid sneeuw gekregen die precies het dubbele was van de gemiddelde hoeveelheid....
Maar Mount Rainier is zo'n mooi park dat we ons de drie volgende dagen zeker en vast niet zullen vervelen.


Het weer: eerst bewolkt, daarna zon. 20-23°C

Overnachting in Nisqually Lodge
Aantal gereden km: 324

1 opmerking:

  1. Veel plezier in het prachtige Mt Rainier! Hopelijk net zo'n mooi weer als wij vorige week.

    BeantwoordenVerwijderen