Pagina's

06 juli 2017 - Bella Coola - Tweedsmuir PP - Nimpo Lake


We hebben een zalige nacht gehad in Bella Coola. Complete stilte een een goed bed, wat moet men meer hebben.
Ontbijt wordt niet geserveerd in het hotel en dus trekken we naar het enige plaatselijke 'restaurantje'. Daar zien we opnieuw zowat iedereen die gisteren met ons op de boot was. Toch wel heel bijzonder om in dergelijk kleine community te leven.

We rijden via de 'highway' 20 richting Nimpo Lake, waar we slapen in een cabin pal aan het water.
Na ongeveer 20 km gaat het asfalt over in gravel en dat zal de volgende 100 km zo blijven. Er zijn enkele bijzonder stevige beklimmingen bij (tot 18%) en we vragen ons af hoe de fietsers die gisteren bij ons op de boot waren, dit gaan overleven. Stevig omhoog, gravel, washboard en ontzettend veel stof. Veel tijd om van de omgeving te genieten zullen ze wellicht niet hebben.







En als er dan ook nog dergelijk gi-gan-tische beer (hij was echt héél groot) op jouw pad komt, dan zit ik toch liever in een beschermende auto...





Tijdens de voorbereiding van deze reis, las ik over het de Rainbow Range Trail in het Tweedsmuir Provincial Park. Vermits we daar sowieso langs moeten als we van Bella Coola naar Nimpo Lake rijden, trok dit mijn aandacht en toen ik het volgende las, was het 100% zeker dat we deze hike zouden doen:
"Within this area lies Tweedsmuir Provincial Park – home to the Rainbow Range Trail and a hike that’s just about as close to hiking nirvana as you’re going to get.
I’d call the Rainbow Range hike in Tweedsmuir Provincial Park one of the best one day hikes of my life.  And that’s saying something considering how many I’ve done over the years."

Wel euh, we moeten die mens dringend eens uitnodigen om samen met ons enkele hikes te doen, want dit moet zowat de meest onjuiste review zijn die ik ooit over om het even wat gelezen heb.
Ok, het finale uitzichtpunt is schitterend, daar is geen discussie over, maar dat hij op zijn website deze hike omschrijft als bijna "a walk in the park", dat is pas onjuiste informatie meegeven.
Maar...we zullen uiteraard verslag uitbrengen.

We zijn precies om 13u aan de trailhead en zodra we de deur van de auto openen, worden we zowat opgegeten door agressieve vliegen. We spuiten een halve fles deetmengsel over ons, pakken onze rugzakken in en gaan op stap. Deze morgen hebben we ook nog een nieuwe fles bear spray gekocht vermits we hier volop in bear area zijn. We vertrekken om  13:25u.



Gelukkig komt er samen met ons net een Canadees koppel aan dat ook deze hike wil doen. We zijn de enigen die bij de trailhead staan en vermits in bear area met 4 altijd veiliger hiken is dan met 2 gaan we samen op stap. En bovendien hebben we het beste berenafschrikmiddel mee: Inny, een 5 jaar oude Duitse scheper, die het al direct bijzonder goed kan vinden met Tomas. Verder dan 10 meter loopt hij er niet vandaan.




We lopen eerst zowat anderhalf uur door een afgebrand bos (de website geeft 45 minuten aan en nochtans mogen wij meestal de opgegeven tijden delen door 2 bij onze hikes).



Mooi om zien is hoe fireweed (leerden we destijds in Alaska) de allereerste bloemen/planten zijn die spontaan beginnen te groeien na bosbranden.



Volgens bewuste website zouden we na anderhalf uur het punt moeten bereiken waarna het nooit meer mooier wordt. Alleen, wij zijn nu al twee uur bezig en we lopen meestal tussen de bomen. Enkel hier en daar wat meertjes, maar daar worden we niet bepaald enthousiast van. Bovendien is het voortdurend gezoem van die ellendige vliegen rond ons hoofd om hoorndol van te worden. Reken daarbij de hitte (30°C) en de vrij lastige ondergrond (voortdurend boomwortels, rotsen en modderpoelen) én de stijging van 300 meter.
Samen met het Canadees koppel stoppen we regelmatig en vragen ons af of de schrijver van die review wel ooit deze hike gedaan heeft én of het wel zin heeft om verder te gaan.
Maar ja, opgeven is zo flauw en dus gaan we verder.
We moeten toegeven dat de uitzichten vanaf een bepaald moment wel beter en zelfs ronduit schitterend worden.














Voor het Canadees koppel is hier genoeg geweest en ze besluiten hier een late lunch te nemen en dan opnieuw naar de auto te gaan.
Onze tracker geeft 6 km op en we zouden dus nog 2 km moeten stappen naar het eindpunt. Nu we zo ver zijn kunnen we het toch niet maken om op te geven en bovendien is het hier ook veel aangenamer stappen zo boven de boomgrens. De sneeuw geeft bovendien ook nu en dan wat verkoeling. Dus besluiten we om helemaal tot het gaatje te gaan.









Het is precies 16:15 als we het eindpunt bereiken. We hebben dan 8,2 km gestapt en 362 meters gestegen. Een echt eindpunt is het niet want backpackers kunnen hier doortrekken voor multiday hikes. Wij besluiten om hier rechtsomkeer te maken...net zoals de honderden vliegen rond ons...







Het is precies 18u als we bij de auto aankomen en daar vinden we ook nog onze Canadese vrienden en Inny. Blijkbaar hebben zij het heel wat rustiger aan gedaan.
Ze trakteren ons meteen met een ijskoude frisdrank die smaakt als hemelwater na dergelijke inspanning. We hebben in totaal zo'n 16 km gestapt in 4u30 minuten. De uitzichtpunten na heel wat kilometers én hoogtemeters waren bijzonder mooi, maar om van een onvergetelijke hike te kunnen spreken moet ook de hike er naartoe mooi zijn en dat is hier bijlange niet het geval. Kwam daarbij nog die ellendige vliegen die ons bovendien ook nog eens, ondanks de Deet, meerdere keren gebeten hebben.

We rijden nu ineens door naar onze cabin pal aan de oever van Nimpo Lake, waar we van een prachtig uitzicht kunnen genieten én...miljoenen muggen. Gewoonweg niet te doen, nog erger dan hetgeen we vroeger meemaakten bij Lake 'O Hara. Wat een verschil met het vliegen- en muggenloze Vancouver Island. Deze ellendige beesten hebben blijkbaar nog niet de oversteek gemaakt naar dit eiland, althans dit jaar (nog?) niet.





Het weer: wolkeloze dag bij 25-30°C

Overnachting in Nimpo Lake Resort
Aantal gereden km: 152

2 opmerkingen:

  1. Wat een prachtige reis maken jullie weer. Fijn dat we weer mogen meegenieten. En die beer is echt geweldig! Wat een beauty! Die wil je idd lopend niet tegenkomen. Heel veel plezier nog!

    groet, Martine (Martine1979 AA forum)

    BeantwoordenVerwijderen
  2. zo onschuldig zijn die muggen niet: in 2011 in Prince George naar Spoed met een allergische reactie op een massa muggenbeten( ondanks de Deet, lange mouwen, lange broeken etc...).Eerst een pak Canadese dollars overschrijven en dan kwam de dokter met de cortisone spuit.
    Terug heel erg genoten van jullie foto's!

    BeantwoordenVerwijderen