Pagina's

10 juli 2017 - Waterton Lakes - Carthew-Alderson hike


--> Klik hier voor de fotoreeks op Flickr <--

Deze morgen worden we om 9u verwacht bij Waterton Outdoors voor de shuttle naar Cameron Lake. Daar zullen we de Carthew-Alderson trail starten, één van de 3 triple crone hikes in Waterton Lakes NP.
We zijn met zo'n 15 tal personen, waaronder ook een Waalse familie waarvan we ons afvragen of ze wel weten waaraan ze begonnen zijn. Niettegenstaande er regen en thunderstorms voorspeld wordt voor vandaag, hebben ze slechts 1 schamel rugzakje mee voor 4 personen (!). Bovendien zijn de mama en de 2 dochters (max 12 jaar oud) gekleed met enkel een T-shirtje met spaghettibandjes. Ik vermoed dat ze geen enkele beschrijving gelezen hebben van deze trail, want zo goed als in alle lees je dat er daar boven een bijzonder strakke, koude wind kan staan.
Ach, eigenlijk zijn dat ook onze zorgen niet en behalve na 100m op de trail, waarbij ik hen vraag of ze toch wel bear spray mee hebben (hadden ze inderdaad), hebben we ze niet meer gezien. Benieuwd of ze echt deze hike vervolmaakt hebben.

Maar terug naar het begin. Om 9:30u zet de shuttle ons af aan Cameron Lake, bij een stralende zon.




De start voor onze hike, het is 9:50u.


Dat we hier midden bear country zitten weten we maar al te goed, maar we worden er ook regelmatig aan herinnerd. En ook dat de beren gewoon hetzelfde pad nemen als wij...


Na 45 minuten zijn we al behoorlijk gestegen en zien wij Lake Cameron al diep onder ons liggen.



We stappen door prachtige velden bear grass. Wel een merkwaardige naam, want het is helemaal geen gras, doch een bloem en beren hebben hier helemaal niets mee te maken. Niemand heeft ooit al een beer van bear grass zien eten.




Na iets meer dan een uur en 4 km stappen, komen we bij Summit Lake. In tegenstelling tot hetgeen de naam zou doen verhopen, is dit nog niet het hoogste punt voor vandaag, daarvoor moeten we nog behoorlijk wat meters klimmen.



Naar deze top, midden op de foto, moeten we nog, dat is het hoogste punt van deze hike.


Het pad loopt daar boven de boomgrens, over de rug van Mount Carthew.


We moeten eerst nog via een serie haarspeldbochten verder klimmen. Gelukkig vergeten we een beetje het soms moordende stijgingspercentage door deze overweldigende bloemenpracht.






In de verte zien we één van de 2 North Lakes  liggen. Deze zijn niet via paden te bereiken en liggen in de pure wildernis van Glacier NP, waar we morgen naartoe rijden. Dit is dus eigenlijk de VS.



Het is hier een echte zee van diverse bloemen, met het mooie bear grass als dominante factor.








Menslief wat is het hier lastig. We voelen onze benen branden en op sommige stukken gaat het echt slechts voetje bij voetje vooruit.



Na 8 km bereiken we eindelijk de rug van Mount Carthew. De wind blaast hier stevig, maar we besluiten nog een stukje hoger te gaan, naar het allerhoogste punt.




Van hieruit zien we ook duidelijk de beide North Lakes liggen in Glacier NP. Links Lake Wurdeman en rechts Lake Nooney.



Het pad dat we net gelopen hebben.



Lake Wurdeman



On top of the world…almost.


Aan de andere kant zien we de 3 Carthew meren liggen, geflankeerd door Mount Carthew (links) en Mount Alderson (rechts). Merkwaardig is de rode kleur van Mount Alderson.


Vanaf hier gaat het zo goed als enkel maar bergaf richting Waterton. Maar goed ook want op amper 8 km hebben we 825 meter gestegen.

Hier moeten we ook soms door wat sneeuwresten.





Net als we onze lunch willen nemen, krijgen we een ongenode gast (don’t feed the wildlife) op bezoek. Hij kijkt wel bijzonder lief (maar let wel eens op de ferme nagels…) maar “keep the wildlife wild” is altijd ons motto. En zou dat van iedereen moeten zijn.





Iets verder dan toch een goede plaats voor de lunch. En wat kan een boterham (van écht brood) belegd met een ferme laag Nutella toch smaken. En nog meer in dergelijke omgeving en na deze inspanning.



We dalen nu vrij snel naar de Carthew Lakes, maar ook daarbij worden de knieën en de voorkant van de dijen serieus op de proef gesteld. De omgeving is wondermooi met marmotten, meren, sneeuw en watervallen.












En zodra we genoeg gezakt zijn, komen we opnieuw in de bloemenpracht van bear grass terecht.



In de diepte zien we Alderson Lake liggen, daar moeten we nog naartoe.










Om naar Anderson Lake te gaan, moeten we het pad op een bepaald moment verlaten en een zijpad nemen van 200 meter.
Wat een mooi meer is dit, gelegen in soort amfitheater van bergen. Het doet ons een beetje denken aan Iceberg Lake in Glacier NP. Hike die we vorig jaar deden.






Nu hebben we nog zo’n 7 km te gaan tot helemaal beneden. En ook hier weer een overweldigende, ongerepte natuur.



En dan ineens, uit het niets, krijgen we eindelijk ons einddoel in zicht: Waterton Lake.


Aan de overkant van de canyon ligt de weg die we deze morgen met de shuttle namen naar Cameron Lake. En daar loopt een big horn sheep midden op de weg. Met de 600mm lens krijgen we hem mooi in beeld.


Eindpunt van deze hike zijn de Cameron Falls.


We komen om 16u terug bij de lodge. We hebben precies 6u gestapt (8u is de norm), 21.30 km afgelegd, 825 meter gestegen en 1.125 meter gedaald. Niet bepaald “a walk in the park” dus, maar wel een bijzonder mooie wandeling die we absoluut kunnen aanraden aan iedereen met voldoende fysieke conditie en wandelervaring (kledij, uitrustig, eten/drank).


We gaan ’s avonds lekker eten bij Zum waar we nog kennis maken met 2 sympathieke Belgen, die na 3 dagen Canada al helemaal verknocht zijn aan dit land. En dan moeten ze alle mooie plekken nog zien…
Terwijl we aan het eten zijn, begint het ineens te onweren, met een dramatische wolkenlucht als gevolg. Ideaal moment dus om deze dag af te sluiten met enkele foto’s van Waterton Lake (van bij het hotel Prince of Wales).




Morgen moeten we er opnieuw vroeg uit want we hebben de overzetboot op Waterton Lake gereserveerd van 8:30u. We weten echter nog niet of we morgen überhaupt die andere mooie wandeling gaan doen, naar Crypt Lake, want ook voor morgen worden ‘severe thunderstorms’ voorspeld. En daar willen we echt niet in terechtkomen in dergelijk onherbergzaam gebied. Bovendien vragen we ons af hoe de trail er zal bijliggen na dit onweer van vanavond. Als we niet gaan hiken, rijden we direct naar ‘huis’, naar Swiftcurrent in Many Glacier.




Het weer: zon en wolken, droog bij 15 (boven) tot 23° (Waterton). ’s Avonds onweer.

Overnachting in Crandell Mountain Lodge
Aantal gereden km: 4

1 opmerking: