Zelfde beeld als gisteren als we de gordijnen opentrekken: geen wolkje te zien. Dat wordt dus opnieuw een topdag om te hiken rond Mount Rainier.
Maar eerst dus naar de Grove of the Patriarchs trail.
Het is precies 10u als we bij de parking aankomen en die staat al goed vol. Iedereen wil blijkbaar de koelte van het bos opzoeken vandaag.
De Grove of the Patriarchs is dan ook een eenvoudige, korte wandeling van iets meer dan 2 kilometer en met zo goed als geen hoogteverschil.
We lopen ook voor een groot stuk langs de Ohanapecosh River en alleen al het geluid van dit snelstromende water zorgt voor een koeler gevoel.
We lopen tussen gigantische bomen, waarvan sommige meer dan 1000 jaar oud zijn.
Via een hangbrug steken we de rivier over.
We komen op een eiland met nog meer eeuwenoude Douglas firs, Western Red Cedars en Western Hemlocks. Wat is het hier mooi en hoe nietig voelen we ons tussen deze giganten.
Na zowat een uur komen we terug bij de auto, waarna we richting Tipsoo Lake rijden.
Hier is het door de overvloedige sneeuw wat zoeken naar een pad, maar dit is nergens te vinden. Dan maar gewoon door de sneeuw, tot we het nog voor een groot stuk dichtgesneeuwde meer zien liggen.
We zien door het geringe wateroppervlak slechts een kleine reflectie van Mount Rainier.
Hier maken we rechtsomkeer en rijden naar Sunrise. We gaan opnieuw het park binnen via de Sunrise Entrance en rijden recht naar Mount Rainier.
Onderweg stoppen we nog eens bij het Sunrise Viewpoint waar we een schitterend uitzicht hebben op de ganse omgeving en uiteraard Mount Rainier.
In de verte is zelfs Mount Adams te zien.
Eens we in het Visitor Center zijn, vragen we aan een Ranger hoe het komt dat de weg nu pas open gaat, niettegenstaande er toch geen sneeuw meer te zien is. Blijkt dat zij al sinds 17 juni aanwezig zijn om alles opnieuw op te starten (generator, watervoorziening) en dat dit eigenlijk de reden is dat het hele Sunrisegebied pas vanaf vandaag open is.
We vragen meteen wat ze ons kan voorstellen van trails en ze stelt onze deze voor.
Als eerste doen we de Silver Forest Trail met het mooie uitzicht bij Emmons Vista.
We lopen nog een stukje verder tot we een mooi uitzicht hebben over de vallei en maken dan rechtsomkeer.
Aansluitend gaan we richting Shadow Lake en als we daar zowat een half uur aan het stappen zijn, zien we ineens heel dichtbij een beer aan het grazen. We maken heel wat lawaai en de beer kijkt naar ons, maar besteedt verder geen aandacht aan onze aanwezigheid. Pfff, dat was wel even schrikken want hier waren we helemaal niet op voorbereid. Als we in Waterton Lakes en/of Glacier NP gaan hiken, dan hebben we altijd bear spray mee, maar hier in Mount Rainier NP helemaal niet. Er staan ook slechts heel sporadisch bordjes dat men zich in bear area bevindt.
Zo dicht (zonder bescherming van onze auto) hebben we nog nooit bij een beer gestaan. Achteraf bleek dat er zelfs een cub (jong) bij was, maar dat hebben we niet gezien. Gelukkig kwamen we niet tussen mama en jong terecht, want anders hadden we dat verslag wellicht niet meer kunnen schrijven...
We vervolgen onze weg langs Sunrise Camp en moeten grote stukken door de sneeuw stappen, gelukkig allemaal zonder er al te diep in te zakken.
Van hier gaan we opnieuw richting Sunrise, waar we binnengaan in het Visitor Center om de aanwezigheid van de beer te melden, dit om eventueel waarschuwingsbordjes langs deze trail te plaatsen. De Ranger is uitermate tevreden met onze melding en vraagt ons om een formulier in te vullen met onze waarnemingen, onder andere grootte van het dier, kleur, plaats, tijdstip enz...
Het is nu te laat om de nog de trails naar de Sourdough Ridge te doen en we rijden van hieruit rechtstreeks naar de lodge in Packwood, waar we om 17:30u aankomen. De thermometer geeft 30 graden aan...
Het weer: opnieuw een zonovergoten dag. Packwood 30°C, Sunrise 20°C.
Overnachting in Cowlitz River Lodge
Aantal gereden km: 156
Schitterende foto's, wat treffen jullie het met het weer een wat laat de grote berg zichzelf prachtig zien!
BeantwoordenVerwijderenAltijd je bearspray meenemen! ;-) Ik ben zelfs wel eens een zwarte beer tegen gekomen bij de glijbaan in de tuin van vrienden van ons. (Oregon). Wij nemen de bearspray mee op ieder hike die we doen. Je weet maar nooit. Wel een mooie waarneming.
BeantwoordenVerwijderenGroet, Inge(s)
Aangezien bearspray niet in het vliegtuig mag, moeten we telkens nieuwe kopen. Nu hadden we dat nog niet gedaan omdat we, tot nog toe, geen flauw idee hadden van beren in Mount Rainier NP.
VerwijderenEn bearspray, ach, ik wil de eerste nog zien die de koelbloedigheid heeft om er gebruik van te maken als er ineens zo'n lief beertje opduikt ;-). Maar bvb in Waterton Lakes en/of Glacier NP zouden we nooit zonder bearspray op pad gaan, al is het dan maar een schijn veiligheidsgevoel. We hebben wel gehandeld zoals we het al zo dikwijls gelezen/gehoord hebben, namelijk onze aanwezigheid kenbaar maken. De beer trok daaruit vrij vlug haar conclusies dat we geen verder gevaar vormden. Maar het was inderdaad wel weer een mooie waarneming zo'n beer van vrij dichtbij. Al is het toch nog iets "mooier" van uit de auto ;-)...