Pagina's

12 juli 2017 - Many Glacier - Highline Trail

Vandaag een heel korte update, om volgende redenen:
1. Compleet uitgeput
2. Doodmoe
3. Totaal afgepeigerd
4.  ...
5. ....
6. ....
7. ....
8. ....
9. ....
10. Geen wifi die naam waardig

Maar er is nóg een reden: vandaag deden we wellicht de allermooiste hike ooit in berggebied, maar ook de langste (29,10 km) én de lastigste (meer dan 1000m stijgen en nog meer dalen).
Maar wát een dag! Daarom willen we van deze dag ook geen halve blogupdate doen, dat zou deze hike immers veel te kort doen.
Gewoon enkele gegevens: we startten de hike om 10u bij de Logan Pass, zijn om 13:40u bij de Granite Chalet (lunch) waar we om 14:30u opnieuw vertrekken. Om 16:10u zijn we boven bij de Swiftcurrent Overlook na de steilste beklimming die we ooit deden. Daar praten we veel te lang met Buck die hier van juni tot september helemaal alleen woont. Heel wat foto's én video's gemaakt met hem.
Om 20:10u (!) pas komen we beneden bij de Swifcurrent Motor Inn
Heerlijke douche, eten en...bed.
Onnodig te zeggen dat we talloze heerlijke foto's hebben, maar deze uploaden is hier uitgesloten.

Update 29 juli 2017
En nu het volledige verhaal...

De wekker staat vroeg deze ochtend want we hebben een paar weken geleden de shuttle geboekt ($10 pp) om ons van Swiftcurrent naar St-Mary Visitor Center te brengen. We vertrekken dus, samen met een tiental anderen, bij de Swiftcurrent Motor Inn om 7:30u en dan doet de chauffeur een vreemd rondje (blijkbaar zijn ze verplicht om dat om één of andere bizarre reden dagelijks te doen): hij rijdt eerst naar het Many Glacier Hotel om daar personeel op te halen om die terug naar...de Swiftcurrent Motor Inn te brengen. Dat houdt dus in dat iedereen eerst moet uitstappen (de rugzakken mogen in de koffer blijven) en een tiental minuten moet wachten bij het Many Glacier Hotel tot de shuttle ons opnieuw komt ophalen. Vreemd.
Maar...we worden verwend en krijgen een formidabel "vroege-ochtend" uitzicht over het Swiftcurrent Lake.


Na zowat 50 minuten komen we aan bij St-Mary Visitor Center en hier moeten we wachten op de gratis shuttle die ons naar het Logan Pass Visitor Center zal brengen, het beginpunt van de Highline Trail. Voor deze shuttle kan niet gereserveerd worden en is het dus first come first serve. Er staat op dat vroege uur al behoorlijk wat volk te wachten en vooral dan een grote groep Amish met hun bijzonder vreemde klederdracht en haarsnit (mannen). Het ziet er niet naar uit dat we met de eerste bus zullen meekunnen en dat is wel balen want we hebben nog een bijzonder lange dag voor de boeg, dit terwijl de meesten hier gewoon de bus nemen om even gratis vervoer te hebben...
Na ongeveer een kwartier houden de Amish het voor bekeken en trappen het om één of andere reden af. Nu staan we ineens helemaal vooraan in de rij en als het busje direct daarna komt aangereden kunnen we als vijfde en zesde instappen. Oef, toch tijdig op weg...

We komen iets vóór 10 uur bij de Logan Pass, tevens het hoogste punt van de Going-to-the-Sun Road.


Na een korte sanitaire stop vertrekken we voor wat voor deze vakantie ongetwijfeld de langste én lastigste hike zal worden: via de Highline Trail naar de Granite Chalet, dan naar de Swiftcurrent Lookout en vervolgens de Swiftcurrent Pass over en via de Swiftcurrent Switchbacks helemaal naar beneden naar ons hotel, de Swiftcurrent Motor Inn. We schatten dat we zo'n kleine 30 km zullen stappen vandaag en over de hoogtemeters durven we zelfs niet nadenken...

Dit wordt ons hoogste punt voor vandaag: de Swiftcurrent Lookout, enkel te bereiken via een bij-zon-der steile klim van 600 meter over een afstand van amper 2 km.



We starten met de Highline Trail en hier is het nog behoorlijk druk, ook al omdat deze trail aansluiting geeft op een andere, bijzonder populaire trail naar The Loop.



Dit hebben we voor de boeg.



Amper 5 minuten onderweg en al ons eerste wildlife.


Het is bijzonder mooi weer en het is puur genieten van de schitterende landschappen. Bovendien is het hier ook helemaal niet lastig stappen. Het pad is hier vrij vlak met slechts nu en dan wat hellingen, zowel stijgend als dalend. Ruimschoots de tijd dus om foto's te maken van deze ongerepte natuur.




Onder ons zien we de auto's voortkruipen op de Going-to-the-Sun Road, passerend langs de Weeping Wall.



Net zoals in Waterton Lakes NP staat ook hier het beargrass in volle bloei. Zo weelderig hebben we dit nog nooit zien bloeien. Ganse bergflanken staan er vol van.






Hier en daar moeten ook nog wat sneeuwstukken overgestoken worden, maar nergens zorgt dit voor problemen.


Voordeel, of misschien ook wel nadeel, van wandelen boven de boomgrens is dat het pad altijd goed te volgen is en het dus ook goed zichtbaar is welke weg nog moet afgelegd worden.


Glacier NP is al altijd ons favoriete hikers park geweest en het is duidelijk waarom.




Na zowat anderhalf uur een eerste rust-, drank- en eetpauze en genieten van het landschap rondom ons.




Na een kwartiertje opnieuw op stap en de uitzichten gaan er niet bepaald op achteruit.












In de verte zien we West-Glacier met Lake McDonald, het grootste meer van Glacier NP.



We zien ook opnieuw de Swiftcurrent Lookout, de kale roodachtige scherpe piek in het midden van de foto. Pfff...dat wordt nog een ferme klim...


Maar dit is ons eerste doel voor vandaag: de Granite Chalet.



Onderweg zien we heel wat marmotten en ander wildlife.



En dan eindelijk, het is inmiddels bijna 14:00u, komen we bij de Granite Chalet aan, tijd voor onze lunch.




We blijven hier eigenlijk wat te lang babbelen met Donna, een pittige dame uit California die hier deze nacht slaapt en maar niet uitgebabbeld raakt over de wondermooie omgeving.

Het is al bijna 15:00u als we hier vertrekken richting de Swiftcurrent Pass en Swiftcurrent Lookout, de grootste kuitenbijter voor vandaag. Slechts 2 km in afstand, maar daarin moeten we wel 600 meter klimmen!


En we zijn er aan begonnen...



Menslief wat is dit een lastige klim, ook al omdat we al zo'n 15 kilometer in de benen hebben als we hieraan beginnen...
Maar...nu en dan eens stoppen en genieten van dit bijna fabelachtige landschap, laat ons weer op adem komen.






Na 1 uur en 15 minuten klimmen, komen we boven bij de Lookout.
Wat een fenomenaal uitzicht hebben we hier. Ideaal moment voor Tomas om een 360° opname te maken (Ground2sky Productions is zijn video/fotobedrijfje).





Groot is onze verbazing als we zien dat dit niet zomaar een uitkijkpunt, maar zowaar een "huisje" is.





En nóg groter is de verbazing als blijkt dat er hier zowaar iemand woont 😮.


Buck, want zo heet de man, woont hier inderdaad van eind juni tot half september. Hij weet ons te vertellen dat Montana nog één van de enige staten is die werkt met bemande uitkijkposten om wild fires vast te stellen.
Buck is maar wat blij dat hij nog eens iemand ziet (er vertrekken net 2 Aziatische meisjes als wij er aankomen) en gaat dan ook graag op de foto.


Tot onze grote verbazing nodigt hij ons uit in zijn "huis" en vertelt honderduit over het leven hier, helemaal alleen hoog in de bergen. Hij toont ons schitterende foto's die hij van hieruit gemaakt heeft. Onder andere een foto van een regenboog van bijna 360°, die zich volledig lager bevond dan zijn cabin. Prachtig om zien. Merk ook zijn bed op. Als hij dus op zijn zij ligt en zijn ogen opent...menslief wie heeft er dan dergelijk uitzicht??


Hij is volunteer en wordt dus waarschijnlijk niet betaald (hij is trouwens gepensioneerd medewerker van de Amerikaanse spoorwegen), maar hij wordt wel verondersteld om de omgeving goed in de gaten te houden en wild fires zo snel mogelijk te melden. Daarvoor heeft hij heel wat apparatuur ter beschikking in zijn cabin.
Het eten en water wordt naar boven gebracht met een ezel en dat is uiteraard gerantsoeneerd. Zijn toilet staat trouwens op zowat 50 meter van zijn cabin. Niet echt aangewezen dus bij zware storm en/of onweer...



De wintermaanden brengt hij door in een boeddhistische tempel in Thailand en hij luistert dan ook graag naar aangepaste muziek. Buiten is zijn enige levende metgezel: een marmot. Die is helemaal tam en komt gewoon bij Buck om gestreeld te worden. Eten geeft hij hem, terecht, nooit. Maar als we onze rugzakken uitdoen en die op de grond zetten, komt de marmot al gauw het zout van ons zweet aflikken van de achterkant van de rugzakken. Blijkbaar zijn zowel marmotten als berggeiten daar verzot op.
Op het einde van deze video zien we de marmot buiten rondlopen.




Buck zou blijven vertellen (en wij blijven vragen stellen), maar we moeten nog heel wat kilometers afhaspelen en we kunnen dan ook niet anders dan vertrekken, hoe spijtig we dat ook vinden. Buck vermoedt dat wij zijn laatste bezoekers zijn voor vandaag (we hebben inderdaad niemand meer gezien op de terugweg) en zegt dat hij straks zijn avondpotje zal beginnen koken...with a view...


Helemaal in de verte Swiftcurrent Lake en het Many Glacier Hotel, waar we deze ochtend vertrokken en waar we nu nog naartoe moeten. Het is inmiddels bijna halfvijf geworden...



De marmot komt ons ook uitwuiven.


Het zakken gaat veel sneller dan het stijgen en we laten Buck en zijn marmot al gauw achter ons.


Vanaf hier gaat het, soms heel steil, bergaf naar onze eindbestemming, de Swiftcurrent Motor Inn. Het is de ganse weg genieten van de uitzichten. We zijn er ook helemaal alleen en zien gedurende meer dan 10 km stappen helemaal niemand.







Het is inmiddels 19:00u geworden en we zijn eindelijk beneden, maar nog bijlange niet "thuis". Nog zo'n 5 km te gaan.



Redrock Lake, nog even doorbijten.


En dan, eindelijk, om 20:10u komen we bij het hotel, waar we direct gaan douchen en ons daarna voortslepen naar het restaurant. Eerlijk? We hebben de auto genomen om die 100 meter naar het restaurant af te leggen (en terug naar de kamer te rijden)... We hebben vandaag 29,10 km gestapt en hebben meer dan 1000 meter gestegen en nog een pak meer gedaald. Het is daarmee niet enkel de langste hike die we ooit deden, maar ook de allermooiste in berggebied en daarmee de hike naar de Grinnell Glacier/Lake onttronend.
Een onvergetelijke dag die nog moeilijk zal geëvenaard kunnen worden...


Het weer: heerlijk weer, enkel wat fotografenwolkjes en 25 graden.

Overnachting in Swiftcurrent Motor Inn
Aantal gereden km: 0

4 opmerkingen:

  1. Die hebben we in september ook gedaan....enkel niet de steile beklimming naar swiftcurrent overlook...die zag er inderdaad verschrikkelijk steil uit....chapeau zou ik zeggen...wij zaten aan 25km...voor ons ook de mooiste....maar zo veel hikes als jullie hebben wij nog niet gedaan...volgend jaar hopen we de top van de mount whitney te bereiken....als we teminste de permit kunnen bemachtigen....veel plezier nog...

    BeantwoordenVerwijderen
  2. beautiful pictures....couldn't read, but wonderful pics!!

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Wat een geweldige belevenis en prachtige foto's! Wij gaan dit half september doen.
    Een vraagje: waar kan je je auto het beste neerzetten en dan met de shuttle naar de Logan Pass Visitor Center gaan zodat je bij de auto bent als je klaar bent?

    BeantwoordenVerwijderen